Friday, December 14, 2012
Bhageeratha Prayatnam
In this age, we hear a lot about communication skills. I have to admit that I would not have thought it was really important had I not heard people speaking about it. It is known for me for a long time that my communication skills -- both written and oral -- are horrible. In fact, a couple of days ago, my most gentle neighbor told me that my speaking skills are lousy. But today, I realized it. And I also realized that there a lot of difference between knowing and realizing!
Well, gave a presentation today over Skype. It was supposed to be 30-40 minutes. Because it was really a busy week, and partially because of my lousiness, I was not able to practice as very well as I should have. I was also interrupted many times with questions or for clarifications. In the end, it was a maraton 1.30 hour long presentation! Phew!
I don't know if I am gonna get the job I applied for, or I just squandered an opportunity -- I will know it in a couple of days. Anyway, I decided that I need to fix my shortcomings. And, I know the only way to achieve that goal is by getting my hands dirty and by practicing. Well yes, I have decided to start my Bhageeratha Prayatnam!
Saturday, January 5, 2008
ഉബുന്തു
ഉബുന്തുവോ..അതെന്തു സാധനം, അല്ലേ? നിങ്ങള് ഇതു വരെ ubuntu വിനെ പറ്റി കേട്ടിട്ടില്ലെങ്കില് അതൊരു ലിനക്സ് ഓപ്പറാറ്റിങ്ങ് സിസ്റ്റമാണു. മറ്റു പ്രധാന ലിനക്സ് ഡിസ്റ്റ്രിബ്യൂഷന്സിനെ പോലെ ഉബുന്തുവും സൗജന്യ്‌മാണു. മാത്രമല്ല നിങ്ങള്ക്ക് CD സൗജന്യ്‌മായി അയച്ചു തരികയും ചെയ്യും! അതിനായി ഇവിടെ നിങ്ങള് ക്ലിക്ക് ചെയ്‌യുക. നിങ്ങള്ക്ക് ഉബുന്തു എങ്ങനെ ഉണ്ടെന്നു പരീക്ഷിക്കണമെങ്കില് CD ഇട്ടിട്ട് സിസ്റ്റം ബൂട്ട് ചെയ്താല് മതി. കമ്പ്‌യൂട്ടറ് CD യില്നിന്നും ബൂട്ട് ചെയ്തോളും, ഇന്‌സ്റ്റോള് ചെയ്യാതെ തന്നെ ഇതു ചെയ്യാം. ലിനക്സ് യൂസ് ചെയ്തശേഷം ഷട്ട്ഡൗണ് ചെയ്താല് സിസ്റ്റം പഴയപോലെ ആകും. പഴയപോലെ വിന്ഡോസ് യൂസ് ചെയ്യാം.
Saturday, October 27, 2007
മലയാളി
ഈ സംഭവം ഞാന് ഒരിക്കല് എന്റെ blogല് എഴുതിയതാണ്..അന്നു പക്ഷെ ഇംഗ്ലീഷിലാണ് എഴുതിയത്. അതു മലയാളത്തില് എഴുതിയാലോ.
സംഭവം നടക്കുന്നതു യൂറോപ്പിലെ ഒരു തലസ്ഥാന നഗരത്തിലാണ്. ഞാന് നാട്ടില്നിന്ന് ഉപരിപഠനത്തിനായി ഇവിടെ എത്തിയിട്ട് 2-3 ആഴ്ച്ച ആയിട്ടുണ്ടാവും..എന്തുകൊണ്ടോ ഇവിടെ അധികം ഇന്ത്യക്കാര് ഇല്ല. മലയാളികളോ വളരെ കുറവ്. ഞാന് ഈ സംഭവത്തിന് മുമ്പ് ഇവിടെ കണ്ടിട്ടുള്ളത് ആകെ 2 മലയാളികള്. Nokia ക്ക് വേണ്ടി work ചെയ്യുന്ന ഒരു ചേട്ടനും ചേട്ടന്റെ ഭാര്യയും. ചന്ദ്രനില് പോയാലും അവിടെ ഒരു മലയാളിയും (മിക്കവാറും ഒരു ചായക്കടക്കാരന് :) ) ഒരു പഞ്ചാബിയും ഉണ്ടാവും എന്നൊരു തമാശ ഞാന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അതു ശരിയല്ല എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.
ഞാന് പഠിക്കുന്ന യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരുണ്ട്. ഇതു കേട്ടറിവു മാത്രമാണ്..കണ്ടിട്ടുള്ളത് ഒരു UP ക്കാരനേം ഒരു ബിഹാറിയേയും മാത്രം. എങ്ങനേയും കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരേ പരിചയപ്പെടണം..നിലനില്പ്പിന്റെ പ്രശ്നം ആണ്. weekends ഭയങ്കര ബോറാണ്. ആരും ഓഫീസില് വരില്ല. എല്ലാവരും അവരുടെ ഗേള്ഫ്രണ്ട്/ബോയ്ഫ്രണ്ട് -ന്റ്റെ ഒപ്പം ആയിരിക്കും. തിങ്കള് മുതല് വെള്ളി വരെ ഭയങ്കര പെട്ടന്ന് തീരും..പിന്നെ ര്ണ്ട് ദിവസം ഭയങ്കര സ്ലോ ആയിട്ടാണ് ഓട്ടം..കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്സ് ആയിക്കഴിഞ്ഞാല് കുഴപ്പം ഇല്ലല്ലോ...ശനിയും ഞായറും അവരുടെ ഒപ്പം സ്പെന്റ്റ് ചെയ്യാം.
ഇങ്ങനെ വിചാരിച്ചിരിക്കുമ്പോളാണ് എനിക്ക് ഒരു ഇ-മെയില് കിട്ടുന്നത്. ഇന്ത്യയും പാകിസ്ഥാനും തമ്മില് നടക്കാന്പോകുന്ന 20-20 മാച്ച് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഒരു 'lecture hall' ല് തല്സമയം പ്രദര്ശിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ ഉള്ള പാകിസ്ഥാന് സ്റ്റുഡറ്റ് യൂണിയനാണ് ഇതിനു മുന്‌കൈ എടുത്തുനടത്തുന്നത്. ഏതായാലും മാച്ച് കാണാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. യൂണിവേറ്സിറ്റിയില് ആകെയുള്ള കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരേ കാണാലോ...
അങ്ങിനെ ഞാന് മാച്ച് ദിവസം കളി കാണിക്കുന്ന ലെക്‌ച്ചറ് ഹാളിലെത്തി. അവിടെ വിചാരിച്ച പോലെ കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാര് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാന് അവരുടെ അടുത്തു പോയി പരിചയപ്പെട്ടു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് 2 പേര് പിന്നില്നിന്ന് മുന്‌വശത്തുള്ള വാതിലിനടുത്തേക്ക് പോയി, അവിടെ എത്തിയപ്പോള് തിരിഞ്ഞു നിന്നിട്ട് 'എടാ ****...നിനക്കു എന്റെ കൂടെ വരാന്പറ്റില്ല അല്ലേ'..എന്നു ചോദിച്ചു..മലയാളത്തില് തന്നെ... (**** ന്റെ സ്ഥാനത്ത് എന്തായിരുന്നു എന്നു ഞാന് പറയേണ്ടല്ലോ..)
ഞാന് ആകെ ഞെട്ടിപ്പോയി...ഒരു മലയാളിയെയെങ്കിലും പരിചയപ്പെടാം എന്ന് ഒരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ അതു ഇങ്ങനെ ആവും എന്നു വിചാരിച്ചില്ല. എന്റെ പിന്നില്നിന്ന് മലയാളത്തില് മറുപടി വന്നപ്പോള് ആണ് എനിക്ക് ശ്വാസം വീണത്..പിന്നില് മൂന്നാമതൊരു മലയാളി ഉണ്ടായിരുന്നു. മുമ്പിലെ രണ്ടുപേര് **** എന്നു വിളിച്ചതു അയാളെ ആയിരുന്നു, എന്നെ ആയിരുന്നില്ല.
ഞെട്ടല് മാറി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞേ ഞാന് അവരേ പോയി പരിച്ചയപ്പെട്ടുള്ളൂ....
സംഭവം നടക്കുന്നതു യൂറോപ്പിലെ ഒരു തലസ്ഥാന നഗരത്തിലാണ്. ഞാന് നാട്ടില്നിന്ന് ഉപരിപഠനത്തിനായി ഇവിടെ എത്തിയിട്ട് 2-3 ആഴ്ച്ച ആയിട്ടുണ്ടാവും..എന്തുകൊണ്ടോ ഇവിടെ അധികം ഇന്ത്യക്കാര് ഇല്ല. മലയാളികളോ വളരെ കുറവ്. ഞാന് ഈ സംഭവത്തിന് മുമ്പ് ഇവിടെ കണ്ടിട്ടുള്ളത് ആകെ 2 മലയാളികള്. Nokia ക്ക് വേണ്ടി work ചെയ്യുന്ന ഒരു ചേട്ടനും ചേട്ടന്റെ ഭാര്യയും. ചന്ദ്രനില് പോയാലും അവിടെ ഒരു മലയാളിയും (മിക്കവാറും ഒരു ചായക്കടക്കാരന് :) ) ഒരു പഞ്ചാബിയും ഉണ്ടാവും എന്നൊരു തമാശ ഞാന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അതു ശരിയല്ല എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.
ഞാന് പഠിക്കുന്ന യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരുണ്ട്. ഇതു കേട്ടറിവു മാത്രമാണ്..കണ്ടിട്ടുള്ളത് ഒരു UP ക്കാരനേം ഒരു ബിഹാറിയേയും മാത്രം. എങ്ങനേയും കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരേ പരിചയപ്പെടണം..നിലനില്പ്പിന്റെ പ്രശ്നം ആണ്. weekends ഭയങ്കര ബോറാണ്. ആരും ഓഫീസില് വരില്ല. എല്ലാവരും അവരുടെ ഗേള്ഫ്രണ്ട്/ബോയ്ഫ്രണ്ട് -ന്റ്റെ ഒപ്പം ആയിരിക്കും. തിങ്കള് മുതല് വെള്ളി വരെ ഭയങ്കര പെട്ടന്ന് തീരും..പിന്നെ ര്ണ്ട് ദിവസം ഭയങ്കര സ്ലോ ആയിട്ടാണ് ഓട്ടം..കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്സ് ആയിക്കഴിഞ്ഞാല് കുഴപ്പം ഇല്ലല്ലോ...ശനിയും ഞായറും അവരുടെ ഒപ്പം സ്പെന്റ്റ് ചെയ്യാം.
ഇങ്ങനെ വിചാരിച്ചിരിക്കുമ്പോളാണ് എനിക്ക് ഒരു ഇ-മെയില് കിട്ടുന്നത്. ഇന്ത്യയും പാകിസ്ഥാനും തമ്മില് നടക്കാന്പോകുന്ന 20-20 മാച്ച് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഒരു 'lecture hall' ല് തല്സമയം പ്രദര്ശിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ ഉള്ള പാകിസ്ഥാന് സ്റ്റുഡറ്റ് യൂണിയനാണ് ഇതിനു മുന്‌കൈ എടുത്തുനടത്തുന്നത്. ഏതായാലും മാച്ച് കാണാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. യൂണിവേറ്സിറ്റിയില് ആകെയുള്ള കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരേ കാണാലോ...
അങ്ങിനെ ഞാന് മാച്ച് ദിവസം കളി കാണിക്കുന്ന ലെക്‌ച്ചറ് ഹാളിലെത്തി. അവിടെ വിചാരിച്ച പോലെ കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാര് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാന് അവരുടെ അടുത്തു പോയി പരിചയപ്പെട്ടു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് 2 പേര് പിന്നില്നിന്ന് മുന്‌വശത്തുള്ള വാതിലിനടുത്തേക്ക് പോയി, അവിടെ എത്തിയപ്പോള് തിരിഞ്ഞു നിന്നിട്ട് 'എടാ ****...നിനക്കു എന്റെ കൂടെ വരാന്പറ്റില്ല അല്ലേ'..എന്നു ചോദിച്ചു..മലയാളത്തില് തന്നെ... (**** ന്റെ സ്ഥാനത്ത് എന്തായിരുന്നു എന്നു ഞാന് പറയേണ്ടല്ലോ..)
ഞാന് ആകെ ഞെട്ടിപ്പോയി...ഒരു മലയാളിയെയെങ്കിലും പരിചയപ്പെടാം എന്ന് ഒരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ അതു ഇങ്ങനെ ആവും എന്നു വിചാരിച്ചില്ല. എന്റെ പിന്നില്നിന്ന് മലയാളത്തില് മറുപടി വന്നപ്പോള് ആണ് എനിക്ക് ശ്വാസം വീണത്..പിന്നില് മൂന്നാമതൊരു മലയാളി ഉണ്ടായിരുന്നു. മുമ്പിലെ രണ്ടുപേര് **** എന്നു വിളിച്ചതു അയാളെ ആയിരുന്നു, എന്നെ ആയിരുന്നില്ല.
ഞെട്ടല് മാറി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞേ ഞാന് അവരേ പോയി പരിച്ചയപ്പെട്ടുള്ളൂ....
Wednesday, October 17, 2007
മലയാളം
അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടത് എന്നാണ് എന്നെനിക്ക് ഓറ്മ്മ ഇല്ല. പക്ഷെ അത് ഒരു മഴദിവസം ആയിരുന്നു. ഒരു നശിച്ച മഴദിവസം. രാവിലെ എണീറ്റതു തന്നെ ഇടിവെട്ടിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടാണ്. അപ്പോളേ തോന്നി അതൊരു നശിച്ച ദിവസം ആണെന്ന്. എനിക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രത്യേകസിദ്ധി കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് എന്നു തോനുന്നു..ഒരു ആറാം ഇന്ദ്രിയം എന്നൊക്കെ പറയാം. ചില കാര്യങ്ങള് നടക്കും അല്ലെങ്കില് നടക്കില്ല എന്നു ഒരു സൂചന മുന്പേ കിട്ടും. ഈ കഴിവ് എനിക്കു മാത്രമല്ല ഉള്ളത് എന്ന് മനസ്സിലായത് ഈയിടെയാണ്. ആ കഥ പിന്നീട്.
ഞാന് പ്രീഡിഗ്രി പഠിക്കുന്ന കാലം. ഞാന് ക്ലാസില്‌ മിടുക്കനൊന്നും ആയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ക്ലാസൊന്നും കട്ട് ചെയ്യാറും ഇല്ല. പഠിക്കുകയോ ഉഴപ്പുകയോ ചെയ്യാതെ ജീവിതം വെയിസ്‌റ്റ് ചെയ്ത കാലം എന്നാണ് ഇപ്പോള് ഞാന് ആ കാലത്തേ ഓറ്ക്കുമ്പോള് തോന്നാറ്. അന്നു പക്ഷെ ഞാന് ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി ക്ലാസ് കട്ട് ചെയ്തു.
ഞാന് പ്രീഡിഗ്രി പഠിക്കുന്ന കാലം. ഞാന് ക്ലാസില്‌ മിടുക്കനൊന്നും ആയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ക്ലാസൊന്നും കട്ട് ചെയ്യാറും ഇല്ല. പഠിക്കുകയോ ഉഴപ്പുകയോ ചെയ്യാതെ ജീവിതം വെയിസ്‌റ്റ് ചെയ്ത കാലം എന്നാണ് ഇപ്പോള് ഞാന് ആ കാലത്തേ ഓറ്ക്കുമ്പോള് തോന്നാറ്. അന്നു പക്ഷെ ഞാന് ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി ക്ലാസ് കട്ട് ചെയ്തു.
Saturday, September 15, 2007
Mallus
There is a joke in Malayalam which says if you go to the moon, there will be a few malayalis and a 'chayakada'. What made me reminded of this now? Well, its an incident that happened yesterday.
As most of you knows twenty20 world cup is going on and there was an India-Pakistan match y'day. There are many Pakistanis and few Indians here in my campus. So Pakistan student union decided to show the match live on a big screen. I also went there to watch the match which was shown in a big lecture hall. Most of the people there were Pakistanis and there were a few Indians as expected. I never though there will be a Malayali.
In between the match somebody goes to the door and says loudly: "Da.....M***...njan vilichal ninakku varan pattilla alle'. There was a loud reply from my back, obviously in Malayalam.
As most of you knows twenty20 world cup is going on and there was an India-Pakistan match y'day. There are many Pakistanis and few Indians here in my campus. So Pakistan student union decided to show the match live on a big screen. I also went there to watch the match which was shown in a big lecture hall. Most of the people there were Pakistanis and there were a few Indians as expected. I never though there will be a Malayali.
In between the match somebody goes to the door and says loudly: "Da.....M***...njan vilichal ninakku varan pattilla alle'. There was a loud reply from my back, obviously in Malayalam.
Friday, August 3, 2007
Sanjay Datt and the media
I read an article in rediff by T. V. R. Shenoy about the court verdict in Sanjay Datt case. I completely agree with what he says-nobody is above the law and media is giving more hype to the news than what it deserves. I have a feeling that at least some of them are trying to make an empathy among people for Sanjay Datt. Of course I am not against him, but if he has done something wrong he has to face the consequences. What I have read is mostly from the net-home pages of many news papers/channels. I didn't watch any news channels as they are not available here :( But I can imagine how channels like NDTV would have treated the news.
There are lot more things to discuss-like the recent incidents in Andhra, the details about Indo-US nuclear deal, soaring prices of petrol etc. It is interesting that these are only an inner-page stories or 1-2 column stories in many of the papers. I will be more interested to read about issues like these, which I believe is more important to common people like me, than knowing what Sanjay Datt got for his breakfast in his first day in prison or if he will get a mosquito repellent or not. It is pathetic that the media's focus is not on the real issues of people. Of course media/press is not the only one to be blamed. After all they give what people want. I can imagine what people will be more interested in if they have news about both Indo-US nuclear deal and Sanjay's case in the same paper !! So who is to be blamed ?? Well, everybody has to think about it.
There are lot more things to discuss-like the recent incidents in Andhra, the details about Indo-US nuclear deal, soaring prices of petrol etc. It is interesting that these are only an inner-page stories or 1-2 column stories in many of the papers. I will be more interested to read about issues like these, which I believe is more important to common people like me, than knowing what Sanjay Datt got for his breakfast in his first day in prison or if he will get a mosquito repellent or not. It is pathetic that the media's focus is not on the real issues of people. Of course media/press is not the only one to be blamed. After all they give what people want. I can imagine what people will be more interested in if they have news about both Indo-US nuclear deal and Sanjay's case in the same paper !! So who is to be blamed ?? Well, everybody has to think about it.
Subscribe to:
Posts (Atom)