മലയാളി

ഈ സംഭവം ഞാന് ഒരിക്കല് എന്റെ blogല് എഴുതിയതാണ്..അന്നു പക്ഷെ ഇംഗ്ലീഷിലാണ് എഴുതിയത്. അതു മലയാളത്തില് എഴുതിയാലോ.

സംഭവം നടക്കുന്നതു യൂറോപ്പിലെ ഒരു തലസ്ഥാന നഗരത്തിലാണ്. ഞാന് നാട്ടില്നിന്ന് ഉപരിപഠനത്തിനായി ഇവിടെ എത്തിയിട്ട് 2-3 ആഴ്ച്ച ആയിട്ടുണ്ടാവും..എന്തുകൊണ്ടോ ഇവിടെ അധികം ഇന്ത്യക്കാര് ഇല്ല. മലയാളികളോ വളരെ കുറവ്. ഞാന് ഈ സംഭവത്തിന് മുമ്പ് ഇവിടെ കണ്ടിട്ടുള്ളത് ആകെ 2 മലയാളികള്. Nokia ക്ക് വേണ്ടി work ചെയ്യുന്ന ഒരു ചേട്ടനും ചേട്ടന്റെ ഭാര്യയും. ചന്ദ്രനില് പോയാലും അവിടെ ഒരു മലയാളിയും (മിക്കവാറും ഒരു ചായക്കടക്കാരന് :) ) ഒരു പഞ്ചാബിയും ഉണ്ടാവും എന്നൊരു തമാശ ഞാന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അതു ശരിയല്ല എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.

ഞാന് പഠിക്കുന്ന യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരുണ്ട്. ഇതു കേട്ടറിവു മാത്രമാണ്..കണ്ടിട്ടുള്ളത് ഒരു UP ക്കാരനേം ഒരു ബിഹാറിയേയും മാത്രം. എങ്ങനേയും കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരേ പരിചയപ്പെടണം..നിലനില്പ്പിന്റെ പ്രശ്നം ആണ്. weekends ഭയങ്കര ബോറാണ്. ആരും ഓഫീസില് വരില്ല. എല്ലാവരും അവരുടെ ഗേള്ഫ്രണ്ട്/ബോയ്ഫ്രണ്ട് -ന്റ്റെ ഒപ്പം ആയിരിക്കും. തിങ്കള് മുതല് വെള്ളി വരെ ഭയങ്കര പെട്ടന്ന് തീരും..പിന്നെ ര്ണ്ട് ദിവസം ഭയങ്കര സ്ലോ ആയിട്ടാണ് ഓട്ടം..കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്സ് ആയിക്കഴിഞ്ഞാല് കുഴപ്പം ഇല്ലല്ലോ...ശനിയും ഞായറും അവരുടെ ഒപ്പം സ്പെന്റ്റ് ചെയ്യാം.

ഇങ്ങനെ വിചാരിച്ചിരിക്കുമ്പോളാണ് എനിക്ക് ഒരു ഇ-മെയില് കിട്ടുന്നത്. ഇന്ത്യയും പാകിസ്ഥാനും തമ്മില് നടക്കാന്പോകുന്ന 20-20 മാച്ച് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഒരു 'lecture hall' ല് തല്സമയം പ്രദര്ശിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ ഉള്ള പാകിസ്ഥാന് സ്റ്റുഡറ്റ് യൂണിയനാണ് ഇതിനു മുന്‌കൈ എടുത്തുനടത്തുന്നത്. ഏതായാലും മാച്ച് കാണാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. യൂണിവേറ്സിറ്റിയില് ആകെയുള്ള കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാരേ കാണാലോ...

അങ്ങിനെ ഞാന് മാച്ച് ദിവസം കളി കാണിക്കുന്ന ലെക്‌ച്ചറ് ഹാളിലെത്തി. അവിടെ വിചാരിച്ച പോലെ കുറച്ചു ഇന്ത്യക്കാര് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാന് അവരുടെ അടുത്തു പോയി പരിചയപ്പെട്ടു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് 2 പേര് പിന്നില്നിന്ന് മുന്‌വശത്തുള്ള വാതിലിനടുത്തേക്ക് പോയി, അവിടെ എത്തിയപ്പോള് തിരിഞ്ഞു നിന്നിട്ട് 'എടാ ****...നിനക്കു എന്റെ കൂടെ വരാന്പറ്റില്ല അല്ലേ'..എന്നു ചോദിച്ചു..മലയാളത്തില് തന്നെ... (**** ന്റെ സ്ഥാനത്ത് എന്തായിരുന്നു എന്നു ഞാന് പറയേണ്ടല്ലോ..)

ഞാന് ആകെ ഞെട്ടിപ്പോയി...ഒരു മലയാളിയെയെങ്കിലും പരിചയപ്പെടാം എന്ന് ഒരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ അതു ഇങ്ങനെ ആവും എന്നു വിചാരിച്ചില്ല. എന്റെ പിന്നില്നിന്ന് മലയാളത്തില് മറുപടി വന്നപ്പോള് ആണ് എനിക്ക് ശ്വാസം വീണത്..പിന്നില് മൂന്നാമതൊരു മലയാളി ഉണ്ടായിരുന്നു. മുമ്പിലെ രണ്ടുപേര് **** എന്നു വിളിച്ചതു അയാളെ ആയിരുന്നു, എന്നെ ആയിരുന്നില്ല.

ഞെട്ടല് മാറി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞേ ഞാന് അവരേ പോയി പരിച്ചയപ്പെട്ടുള്ളൂ....

മലയാളം

അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടത് എന്നാണ് എന്നെനിക്ക് ഓറ്മ്മ ഇല്ല. പക്ഷെ അത് ഒരു മഴദിവസം ആയിരുന്നു. ഒരു നശിച്ച മഴദിവസം. രാവിലെ എണീറ്റതു തന്നെ ഇടിവെട്ടിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടാണ്. അപ്പോളേ തോന്നി അതൊരു നശിച്ച ദിവസം ആണെന്ന്. എനിക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രത്യേകസിദ്ധി കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് എന്നു തോനുന്നു..ഒരു ആറാം ഇന്ദ്രിയം എന്നൊക്കെ പറയാം. ചില കാര്യങ്ങള് നടക്കും അല്ലെങ്കില് നടക്കില്ല എന്നു ഒരു സൂചന മുന്പേ കിട്ടും. ഈ കഴിവ് എനിക്കു മാത്രമല്ല ഉള്ളത് എന്ന് മനസ്സിലായത് ഈയിടെയാണ്. ആ കഥ പിന്നീട്.

ഞാന് പ്രീഡിഗ്രി പഠിക്കുന്ന കാലം. ഞാന് ക്ലാസില്‌ മിടുക്കനൊന്നും ആയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ക്ലാസൊന്നും കട്ട് ചെയ്യാറും ഇല്ല. പഠിക്കുകയോ ഉഴപ്പുകയോ ചെയ്യാതെ ജീവിതം വെയിസ്‌റ്റ് ചെയ്ത കാലം എന്നാണ് ഇപ്പോള് ഞാന് ആ കാലത്തേ ഓറ്ക്കുമ്പോള് തോന്നാറ്. അന്നു പക്ഷെ ഞാന് ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി ക്ലാസ് കട്ട് ചെയ്തു.